Miesiąc: styczeń 2018

Opublikowano przez — 3 komentarze

Akcje i udziały nie dla sędziów?

Akcje i udziały posiadane przez sędziów

Akcje spółek akcyjnych i udziały spółek z ograniczoną odpowiedzialnością w rękach sędziów to wyzwanie dla ich niezawisłości, ale tylko w przypadku, gdy mają decydować o prawach i obowiązkach tych spółek, ich akcjonariuszy, bądź podmiotów powiązanych albo podmiotów z którymi owe spółki są w sporze. Do zabezpieczenia przed ryzykiem konfliktu interesów w zupełności wystarczyłby system, w którym sędziowie ujawniają w swoich oświadczeniach majątkowych akcje i udziały w spółkach, z zakazem posiadania więcej niż 10% akcji/udziałów w spółce oraz przepisy dotyczące wyłączenia sędziego w razie konfliktu interesów.

Czyli taki system, który do tej chwili mniej-więcej obowiązywał.

Tymczasem nowa ustawa o Sądzie Najwyższym, która wjedzie w życie w kwietniu tego roku, w jeszcze dalej idący sposób ogranicza uprawnienia sędziów, de facto zabraniając im korzystania z zysków wynikających z takich udziałów lub akcji w czasie pełnienia obowiązków sędziego.

Ustawodawca osiągnął to poprzez następujące regulacje:

  • sędziowie ujawniają akcje i udziały,
  • nie mogą ich mieć więcej niż 10% w danej spółce,
  • zyski z udziałów lub akcji mają przekazywać albo na wskazany przez siebie cel publiczny albo na rachunek wskazany przez prezesa sądu – w pierwszym wypadku tracą zysk, w drugim mogą korzystać z tych środków dopiero w stanie spoczynku, niewykonanie tego obowiązku oznacza zrzeczenie się stanowiska sędziego.

Czy taka regulacja była konieczna? Nie sądzę. Sędzia, chociaż rzeczywiście, z racji sprawowanego przez niego urzędu musi podlegać ograniczeniom, jest także osobą, która korzysta z praw i wolności gwarantowanych konstytucją i Europejską Konwencją Praw Człowieka, a te przepisy z kolei ustalają reguły proporcjonalności ingerencji w prawa i wolności osobiste.

Czy słusznym jest z tymi przepisami walczyć? Tak, obstawiam, że znajdzie się nie jeden sędzia, który pozwie Skarb Państwa o odszkodowanie z tytułu niemożności korzystania z prawa własności, pewnie skończy się to w Strasburgu.

Czy można próbować zapobiec negatywnym skutkom ustawy? Można.

Po pierwsze, sędzia może skorzystać z instytucji powiernictwa lub trustu przekazując udziały zaufanej osobie trzeciej.

Po drugie, sędzia może skorzystać ze spółki offshore z akcjonariuszami i dyrektorami nominowanymi.

Po trzecie, może skorzystać z prawa posiadania akcji na okaziciela i w taki sposób manewrować posiadanymi akcjami, aby realizacja zysku z nich (np. dywidendy) w spółce akcyjnej przypadała innym osobom (np. jego rodzinie), natomiast po realizacji zysku, rodzina może zupełnie anonimowo przekazać te akcje ponownie sędziemu.

Po czwarte, sędzia może być fundatorem a także członkiem zarządu fundacji, czy to prawa polskiego czy prawa obcego, która nie prowadzi działalności gospodarczej, a taka fundacja nie ma ograniczeń w nabywaniu akcji.

Oczywiście nie wierzę w to, że wielu sędziów będzie próbowało w powyższy sposób „obejść” ustawy o sądownictwie, jednakże służę przykładem sędziów dla zilustrowania jakie luki mają tego typu regulacje.

P.S. A może politycy sami sobie by zafundowali takie rozwiązania?

Opublikowano przez — Dodaj komentarz

CRS – Common Reporting Standard

Co to jest CRS (Common Reporting Standard) i dlaczego jest tak niebezpieczny dla  prywatności przedsiębiorcy?

Tajemnica bankowa to jest pojęcie, które ma zupełnie inne znaczenie, niż kilkanaście, a nawet kilka lat temu. W klasycznym ujęciu tajemnica bankowa to wymóg prawny, który zakazuje bankom udzielania innym osobom oraz władzom informacji o rachunkach i beneficjentach tych rachunków, za wyjątkiem sytuacji przewidzianych prawem. CRS to narzędzie, które powoduje, że w praktyce tajemnica bankowa przestaje działać wobec władz, o wiele niebezpieczniejsze niż Centralna Baza Rachunków Bankowych.

Historia wprowadzenia CRS bywa różnie opisywana. Generalnie chodzi jednak o zapobieganie unikaniu opodatkowania przez ludzi, którzy osiągają zyski poza krajem swojej rezydencji podatkowej. Wielki biznes spółek offshorowych miał słaby punkt – bankowość. Bez bankowości nie da się zarabiać w rozsądny sposób, dlatego też to banki stały się celem działań władz podatkowych na całym świecie.

Common Reporting Standard powoduje, że nawet mając spółkę offshore, która zapewnia prywatność, banki jurysdykcji objętych standardem muszą zidentyfikować rzeczywistego beneficjenta konta bankowego. Beneficjentem takim jest zawsze osoba (lub osoby) fizyczna, nie może być nim spółka lub inna osoba prawna.

W uproszczeniu za beneficjenta rzeczywistego spółki offshore (a także jakiejkolwiek innej) uznajemy osobę fizyczną, która jest udziałowcem takiej spółki posiadającym więcej niż 25% głosów (udziałów). Dane o takich osobach są raportowane do państwa ich rezydencji podatkowej.

Oznacza to, że mając spółkę offshore i konto bankowe w jurysdykcji podlegającej standardowi Twoje dane osobowe spływają do Polski i nawet jeżeli prowadzisz legalny biznes, od którego płacisz podatki w kraju jego prowadzenia, naraża Cię to na nieprzyjemności kontroli fiskusa!

Jakie dane podlegają raportowaniu?

  1. Imię i nazwisko, adres, numer identyfikacji podatkowej, data oraz miejsce urodzenia
  2. Numer konta
  3. Dane instytucji raportującej
  4. Saldo rachunku bankowego na koniec roku objętego raportem lub na datę zamknięcia rachunku (przy czym saldo obejmuje sumę wpływów i wypływów).

CRS w połączeniu z klauzulą unikania opodatkowania oraz tzw. małą klauzulą w ustawie VATowskiej dają w ręce władz praktycznie nieograniczone narzędzia wpływu na sytuację finansową przedsiębiorców.

Jak walczyć z CRS? O tym w jednym z kolejnych wpisów.

Opublikowano przez — 4 komentarze

Konto bankowe w Puerto Rico

Ajajajajaj, Puerto Rico

O ile polskim rezydentom, bez zgody Prezesa NBP może być ciężko legalnie otworzyć konto na terenie Puerto Rico, o tyle dla spółek (ale nie dla spółek amerykańskich!), takiego problemu chyba nie ma.

Podczas gdy 65.000 mieszkańców tego terytorium zrzeszonego ze Stanami Zjednoczonymi opuściło wyspę w poszukiwaniu lepszej przyszłości na kontynencie amerykańskim, to jednocześnie do kraju zwalił się desant prywatnych bankierów otwierających banki offshore w Puerto Rico. Na wyspie mamy 44 międzynarodowe instytucje finansowe, utworzone na podstawie ustawy z 2012 r., z czego w ostatnim roku utworzono blisko połowę (gdy to czytasz, może nawet więcej!).

Powód? Struktura tamtejszych banków offshore powoduje, że obywatele i rezydenci  innych państw niż Stany Zjednoczone i samo Puerto Rico mają możliwość założenia konta w sposób anonimowy, przy jednoczesnej stabilności systemu bankowego  przypisywanej umowie stowarzyszeniowej ze Stanami Zjednoczonymi. Tajemnica jest prosta. Puerto Rico nie podlega pod Common Reporting Standard, czyli międzynarodowy automatyczny standard wymiany informacji podatkowych (Polska oczywiście, wraz z całą Unią podlega standardowi), z uwagi na to, że Stany Zjednoczone same mu nie podlegają.

Rząd USA zdecydował się stosować zamiast CRS wyłącznie do porozumień bilateralnych, jednak portorykańskie banki offshore nie podlegają im, ponieważ terytoria stowarzyszone ze Stanami, takie jak Portoryko wyłączone są z tego typu umów.

Banki te oczywiście podlegają nadzorowi finansowemu oraz jako instytucje prawa amerykańskiego muszą raportować podejrzane transakcje agencjom federalnym odpowiadającym za zwalczanie prania pieniędzy oraz odpowiadać na zapytania IRS (amerykańskiego odpowiednika urzędu skarbowego), jednakże banki te nie zbierają informacji dotyczące obywateli innych krajów niż Stany w sytuacji, gdy ci występują jako beneficjenci spółek offshore albo trustów.

Czy spółka IBC prawa Seszeli może mieć tam konto? Dlaczego nie?

Opublikowano przez — Dodaj komentarz

Spółka offshore – co to właściwie jest?

Spółka offshore – co to w ogóle znaczy?

W poprzednim wpisie pisałem o spółce offshore na Seszelach, zdałem sobie sprawę jednak, że nie wyjaśniłem do końca podstawowego pojęcia związanego z tą spółką i jej charakterem. Spółka, którą opisywałem niewątpliwie jest bowiem spółką offshore, czyli czym właściwie?

Spółka offshore – definicja.

Słowo „spółka offshore” odnosi się do spółki akcyjnej, spółki z ograniczoną odpowiedzialnością bądź spółki o podobnym charakterze utworzonej w państwie obcym w stosunku do beneficjentów takiej spółki. Może się też odnosić do spółki która może wykonywać działalność tylko poza swoim krajem utworzenia. Niniejszy artykuł służy temu, byś lepiej zrozumiał/a definicję terminu „spółka offshore” oraz to, co ją różni od podmiotów krajowych.

Po pierwsze, zdefiniujemy sam termin „offshore”. „Offshore” oznacza położenie poza granicami (umownym „brzegiem” – ang. shore) kraju. Termin ten może być rozumiany dwojako, zależnie od przyjętej perspektywy. Patrząc od strony beneficjentów spółki, spółką offshore będzie podmiot utworzony poza granicami kraju beneficjentów. Czyli poza krajem zarządu, dyrektorów, wspólników, parterów itp. Z punktu widzenia kraju utworzenia spółki, spółką offshore nazwiemy spółkę, której przeznaczeniem jest działalność poza jurysdykcją, w której została utworzona.

Według tej definicji spółka offshore to nie tylko spółka w popularnych „rajach podatkowych”, ale przykładowo rejestracja spółki w Niemczech przy jednoczesnym utrzymaniu zarządu w Polsce jak najbardziej będzie kwalifikowała taką spółkę jako spółkę offshore.

Po co tworzymy spółki offshore?

Katalog powodów dla których tworzy się spółki offshore jest w zasadzie typowy. Chodzi o wykorzystanie korzystniejszych przepisów, niż te, które obowiązują „onshore”. Przykłady to oszczędności podatkowe (z tej perspektywy Francuz otwierający spółkę w Polsce otwiera spółkę offshore). Inne cele to ochrona kapitału i majątku przed wierzycielami, potrzeba zachowania anonimowości biznesu albo zagraniczne okazje biznesowe.

Powodem zaś, dla którego obce państwa oferują otwarcie tego typu spółek to dochód z opłat sądowych i skarbowych stanowiących dochód państw oraz opłaty dla agentów w obcych krajach, które napędzają lokalną gospodarkę, która często jest gospodarką nastawioną, oprócz spółek offshore, na proste usługi, rolnictwo i turystykę.  Jurysdykcje takie jak Nevis, Seszele, Brytyjskie Wyspy Dziewicze, Belize czy Wyspy Cooka posiadają niewielką ilość surowców naturalnych. Muszą szukać alternatyw.

Po drugiej stronie medalu są spółki krajowe, nazywane czasami onshore, czyli takie, które zostały utworzone celem prowadzenia działalności w swoim kraju rejestracji. Zwykle zarząd oraz wspólnicy takiej spółki posiadają rezydencję podatkową w takim kraju. Założenie spółki onshore czasami także przynosi wymierne efekty podatkowe (np. spółka onshore w Zjednoczonych Emiratach Arabskich).

Czasami jako synonim słowa spółka offshore używa się pojęcia spółki IBC (international business company) – jest to nazwa, która opisuje lapidarnie cel spółki. Działalność zagraniczną, poza krajem utworzenia.

Interesują Cię spółki offshore?

Napisz tutaj.